وقتي عبارت موش باشگاه به گوشتان ميخورد، به چه فكر ميكنيد؟ اين عبارت اشاره به افرادي دارد كه اكثر اوقات خود را در باشگاه سپري ميكنند. هر وقت به باشگاه ميرويد، آنها را ميبينيد كه بر روي يك بخش مجزايي از بدن كار ميكنند و بدين منظور از صدها روش بهره ميبرند. آنها در واقع به نوعي ساكن باشگاه ورزشي هستند و گويي هرگز قصد ترك آن جا را ندارند.
اين در حالي است كه اگر اين افراد به صورت جدي به محاسبه وقتي كه تلف ميكنند، ميپرداختند هرگز به اين شيوه ادامه نميدادند. با اين روش، سه دليل عمده وجود دارد كه مانع از انجام سريع و موثر تمرينها ميشود: اول اين كه سطح هورمون رشد و تستوسترون در 40 دقيقه اول يك جلسه تمرين اوج ميگيرد و بعد از يك ساعت دچار افت ميشود. در اين نقطه زماني ديگر اين ترشح كورتيزول است كه شدت ميگيرد و اين بدان معناست كه هورمونهاي عضلهساز در اين مرحله زماني دچار تخريب ميشوند. بنابراين با دقت به شرح موارد فوق توجه داشته باشيد: جلسات تمريني كه 90 دقيقه الي 2 ساعت به طول ميانجامند نه تنها فايدهاي ندارند بلكه فرد را به آسيبهاي جدي مبتلا ميسازند.
دومين دليل به اين مسئله باز ميگردد كه با چنين فعاليت گستردهاي در محيط باشگاه به تدريج شوق و علاقه و انگيزه در فرد از بين ميرود. حتي اگر به راستي عاشق تمرين كردن باشيد ديگر پس از تمرين احساس شادابي نميكنيد، به خصوص اين كه مقطع خوبي از وقت آزاد و ارزشمند خود را هر روز در يك مكان خاص بگذرانيد..........................